Vrijdag staan we om 6 uur op, rekening houdend met drukte op de Duitse wegen. Na een klein uurtje rijden stoppen we om broodjes te kopen. Onderweg worden we gebeld door de eigenaren van het huis in Kuttingen waar we naar onderweg zijn. Waar we ons bed opgemaakt willen hebben, beneden of boven, we kiezen voor beneden. De rit verloopt eigenlijk best soepel, na zo'n 8 uur komen we aan in Gulpen waar we boodschappen doen. Vanuit Gulpen is het via Partij, Mechelen en Epen een kwartiertje naar Kuttingen. Het blijkt zo warm in Zuid Limburg dat we even moeten wennen. De openslaande deuren van de slaapkamer beneden blijken niet open te kunnen. We halen dan maar het bed af en dekken het boven opnieuw waar we meteen alle ramen tegenover elkaar opzetten. Wel moeten er zelfs van zweten. ’s avonds koelt het gelukkig af en slapen we als marmotten.
Zaterdag slapen we een beetje uit, eigenlijk worden we wakker van keiharde herrie van motoren. De eigenaresse van het huis is er ook wakker van geworden. Er blijkt een motorcross te zijn, een kilometer verderop in Sippenaken. Dit ligt in Belgie en daar zijn de regels voor geluidshinder dus wat soepeler. We krijgen 2 piepkleine eitjes die de krielkipjes zojuist gelegd hebben. Ze worden meteen gekookt, dat smaakt toch net wat beter dan een ei uit de supermarkt. Achter ons huis, in het dal ligt de Geul, een mooi kronkelend riviertje. Hier starten we een wandeling langs de Geul richting Epen. In Epen bevindt zich Herberg de Smidse, een haast iconische plaats. Dat is vooral te merken aan de drukte, er zijn van ’s morgens tot ’s avonds gasten op het terras. Wij komen er ook graag, we vinden een plekje in de schaduw en zweten even uit. We delen een abrikozen vlaai en drinken een bakkie koffie. Vanuit de Smidse is het zo’n 20 minuten lopen naar Kuttingen, wel omhoog. Het is een leuke en voor ons bekende wandeling van een kleine 6km met weinig hoogteverschil, prima om de week mee te beginnen dus.
In de middag rijden we naar Kerkrade, daar is de grootste jurkjes winkel van Europa, Top Vintage. Er wordt vooral kleding met een jaren 30 t/m 70 design verkocht, Syl is er fan van. In de garage sale worden 2 jurkjes gekocht van 15 euro per stuk, da’s nog eens leuk shoppen. In de winkel koopt Syl nog een leuke paarse ribbroek met een vestje, een goede score dus. We rijden verder naar Rolduc, een abdij met een brouwerij. Het blijkt een gigantisch groot complex te zijn, we raken zelfs even de weg kwijt met de auto achter de Abdij muur. Als we naar binnen lopen zien we Henk en Marianne op hun NS fietsen net vertrekken. Dit is wel heel toevallig, vrienden uit Apeldoorn. Samen drinken we een biertje in het proeflokaal van de brouwerij. Ze vertellen dat ze net 27km hebben gefietst door het heuvelachtige gebied. Op een NS fiets, zonder versnelling of motor, bij 30gr. Hoe dan? Ze zijn hier voor een muziek festival op een half uur fietsen in Duitsland. Wij gaan niet mee, maar kopen wel een paar biertjes en een tshirt bij de brouwerij winkel. In Kerkrade doen we wat boodschappen en rijden terug naar Kuttingen, tijd om een beetje te luieren en een gezonde salade te eten. Zondag is het nog steeds 30gr, we doen het iets rustiger aan dan gisteren. Maar een wandeling maken willen we niet overslaan. Deze keer wandelen we vanuit Kuttingen via Terziet en Diependal richting de bosrand aan de andere kant van het dalletje. Het gaat een uur lang omhoog, puffend, steunend en zwetend komen we boven aan, tijd om even te rusten en uit te zweten. Als we zijn bijgekomen lopen we naar beneden, Epen in om te gaan lunchen bij De Smidse. Ze maken hier salades die kant nog wal raken. Er zitten zoveel ingrediënten in die eigenlijk niet bij elkaar passen dat er niets van klopt. Toch smaakt het ons. Via de Volmolen wandelen we terug naar Kuttingen. Dat waren toch weer dik 8km en dat is best knap van ons bij deze temperatuur. Online wordt er sushi besteld, omdat we zo afgelegen wonen wordt het niet gebracht. We gaan het dus zelf ophalen in Vaals. Als we voor de deur van de sushi tent staan blijkt het een snackbar te zijn, gerund door Chinezen, dat belooft niet veel goeds.
Maandag slapen we uit tot 9 uur, dit is de laatste warme dag. Syl bedenkt dat het een goed idee is om elektrische fietsen te huren. Onze buurman 't Zinkviooltje verhuurt ze. Hemelsbreed is ’t Zinkviooltje zo’n 300 meter van ons huis. Maar er is geen directe weg, dus pakken we de auto om eerst de heuvel af te rijden en dan de doodlopende weg naar de fietsverhuurder te pakken. We krijgen 2 elektrische fietsen mee van een sympathieke meneer. Het maakt hem blijkbaar niet veel uit wanneer we de fietsen komen terugbrengen, dus we spreken verder niets af. Zelfs afrekenen lukt niet, dat kan alleen cash. Weet je wat, maak het straks maar over. Zelfs Pat, die ‘anti elektrische fiets’ is vindt het nu toch wel prettig om een beetje ondersteuning te kunnen aanzetten. Sommige heuvels zijn best lang en steil, dat gaat niet lukken zonder ondersteuning. We rijden via Epen naar Slenaken waar we een bakkie koffie drinken en meteen al het zweet moeten laten opdrogen. Het gaat echt een heel stuk makkelijker op deze fiets, maar zweten doen we nog steeds. Na Slenaken fietsen we door via Noorbeek naar Mheer waar we een tosti delen op het terras bij de kerk. Via Banholt rijden we boven Reijmerstock langs, dit herkennen we wel van eerdere wandelingen. We komen langs de hoptuin van Gulpener waar de hop net wordt geoogst, wat zijn het toch mooie planten, Pat wil er zelfs mee op de foto. Het is nu nog een paar kilometer naar Gulpen waar we altijd onze boodschappen doen. Zo ook nu, er worden 2 pizza’s, wat brood en wat drinken in de fietstassen geladen. We drinken nog even iets op een terrasje en stappen alweer snel op de fiets. Nu via Partij, Mechelen en Epen terug naar Kuttingen. We hebben toch nog 38km gefietst, zeg maar gerust dat dat een hele prestatie is in de warmte met steile heuvels. Achteraf vonden we het misschien toch een beetje te veel.
De volgende dag besluiten we om niet al te ver te fietsen. Pat rijd nog wel naar Gulpen, dat is 10km fietsen via 2 heuvels. Het is al een stuk koeler, dus gaat het ook een stuk makkelijker. Terug weigert hij zelfs om de trapondersteuning te gebruiken. ’s middags gaan we pas weer op pad om rond 3 uur te vertrekken naar Teuven, dit ligt een klein stukje verderop in Teuven. We volgens een route via Google Maps, maar dat blijkt niet zo handig. Als we richting een bos fietsen wordt ons verteld dat de weg verderop uit modder bestaat en beter kunnen omkeren. Dat doen we natuurlijk niet, we karren het bos, maar vinden zelf ook wel dat het misschien niet zo verstandig was. Het pad is bezaaid met stenen en vooral van die scherpe, we vrezen voor een lekke band. Gelukkig krijgen we die niet, wel is verderop de weg naar Teuven afgesloten. We moeten omkeren om via hetzelfde bospad een stuk terug te fietsen. Nu komen we in bekend gebied, hier hebben we wel eens gewandeld. We komen op een kronkelige heuvelweg terecht die ons rechtstreeks naar onze bestemming brengt. Die bestemming is Biercafe de Zotte Lambiek. Het cafe zit in een onmogelijk pand direct aan de weg, maar als we langs het pand de tuin inlopen zien we een schattig terras. Alles is er in Suske en Wiske stijl en alles lijkt willekeurig, misschien wat rommelig te zijn neergezet. We nemen aan tafeltje direct aan een weide waar net een paard met veulen aan het grazen is. Zo smaken onze biertje en borrelhapjes extra lekker. Ook hier kan alleen cash worden betaald, dat hebben we niet bij ons. Pat krijgt de pinpas van de eigenaar. Alez, hier staat mijn bankrekening, maak het maar over via je bank app, tsja echt nog op vertrouwen gaat dat hier nog, fantastisch toch. Terug nemen we de gewone weg, wel een beetje om via Slenaken en Epen. Als we nog geen 2 minuten thuis zijn begint het hard te regenen en onweren, hebben wij even geluk. De mensen in Maastricht hebben minder geluk, daar schijnen straten te zijn ondergelopen.
Woensdag besluit Syl dat het een rustdag is. We rijden nog wel even samen naar Gulpen voor boodschappen. We hebben trek in noodle soep en dat kan Syl heel lekker zelf maken. Syl maakt op haar gemakje de soep terwijl Pat nog wat aan de website rommelt. ’s middags maakt Pat alleen een korte wandeling van een uurtje via weilanden naar Sippenaken en via het Geuldal terug naar Kuttingen.
Donderdag is onze laatste dag hier, die willen we wel graag gebruiken om te wandelen in dit mooie landschap. We lopen eerst het Geuldal in, dan weer omhoog aan de andere kant van het dal. Na 45 minuten lopen vinden we het al tijd voor koffie, dat doen we op het terras van Buitenlust. We zijn te vroeg voor vlaai, de bakker is nog niet geweest. Het lijkt Syl leuk om naar Mechelen te wandelen. We kijken op Google Maps welke route we daarvoor kunnen nemen. Eerst nog iets verder heuvel op, het Elzetterbos in. We schatten in het bos hoe we ongeveer moeten lopen en inderdaad na een paar kilometer komen we het bos uit, precies aan de rand van Mechelen. Bij de Oude Brouwerij drinken we een bakkie koffie met een gedeelde rijstevlaai. De ober brengt ons de vlaai met pijn in z'n hart en de opmerking: 'kom je helemaal naar Zuid Limburg en dan neem je maar 1 stuk vlaai met z'n tweeën'. We leggen uit dat we vandaag nog veel meer willen proeven, dat antwoord wordt niet geaccepteerd. Via de Geul lopen we terug naar Epen, een heel mooi wandelpad dat we als eens eerder hebben gelopen. Het is weer een paar kilometer, we doen vandaag rustig aan met voldoende tijd om te relaxen. Dat doen we dan maar weer bij Herberg de Smidse op het terras. Eerst een karaf water daarna de linch met zuurvlees en ballen in Luikse stroop, het smaakt ons prima. We blijven zelfs nog even wat langer zitten om een biertje te drinken, heerlijk in de zon. Terug in Kuttingen blijken we 14km te hebben gelopen, toch best aardig in de heuvels. De rest van de dag is het weer rustig aan, het huis is comfortabel, het is nog mooi weer dus we houden het nog wel even uit.
Vrijdag is onze laatste dag, jammer dat de vakantie er weer op zit. We hebben wonder boven wonder 3 weken lang goed weer gehad, soms iets te warm, maar geen regen. De week in Warth en de week in Kuttingen vonden we het leukst. Daar hebben we kunnen wandelen en was er veel rust. Zell was wat onrustiger omdat het appartement direct boven de weg langs de Moezel lag, maar wel gezellig.
Over 2 weken gaan we naar Kreta, kalispéra
.png){kind=small}
.png)
